بازسازی رباط متقاطع جلویی به کمک آرترسکوپ و با روش کراس پین (نتایج کوتاه مدت)

پیش‌زمینه: در این مطالعه نتایج کوتاه‌مدت بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت ۴ رشته‌ا‌ی هامسترینگ و سیستم کراس‌پین برای قسمت فمورال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی ۲۴ بیمار با میانگین سنی ۲۵ سال (۲۰ تا ۳۴ سال) با پارگی مزمن رباط متقاطع جلویی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. ۲۳ بیمار مرد و یک مورد زن بودند. تمام بیماران با اتوگرافت ۴ رشته‌ای هامسترینگ و سیستم کراس‌پین فموال و یک پیچ انترفرانس برای سمت تی بیا جراحی شدند. هشت بیمار برای آسیب‌های منیسک نیز به‌طور همزمان مورد عمل جراحی قرار گرفتند. بررسی نهایی۹  ماه پس از عمل جراحی با استفاده از پرسشنامه‌های «لی‌شُلم» (Lysholm) و «تگنر» (Tegner)، پرتونگاری و اندازه‌گیری با آرترومتر انجام گرفت.یافته‌ها: نمره «لی‌شُلم» در ۲۲ بیمار خوب یا عالی، در ۱ بیمار متوسط و در یکی دیگر بد بود. میانگین نمره «لی‌شُلم» ۸۵/۹ بود. در ۱۶بیمار براساس نمره «تگنر» سطح فعالیت بیمار نسبت به قبل از عمل افزایش یافت و در ۸ بیمار تغییر نکرد. با استفاده از اندازه‌گیری با آرترومتر میانگین میزان جلو آمدن تی‌بیا به‌طور چشمگیری کاهش یافت. در ۲ بیمار به علت پارگی زودرس به هنگام برداشت گرافت، از زانوی مقابل گرافت برداشته شد. در ۲ مورد عفونت اتفاق افتاد که در یکی از آنان گرافت و پیچ و پین الزاماً برداشته شد.نتیجه‌گیری: بازسازی رباط متقاطع با روش کراس‌پین، باعث ارتقاء سطح فعالیت بیشتر بیماران می‌شود. عفونت و اشکال در برداشتن گرافت دو عارضه اصلی این عمل بودند.